మీతో కాసేపు

కాలం కరిగిపోతుంది .. కలం ముందుకి దూసుకు పోతుంది ..

కానీ మనసే ఎక్కడో ఆగిపోయింది ..

ఏదో అలజడి మదిలో ... అంతెరుగని శూన్యాన్ని చూసినట్టు ...

స్పందన లేనట్టు హృదయం ఊరుకోదు ..

చేతన లేనట్టు కలం ఒప్పుకోదు ..

అందుకే అక్షరాలు రంగు నింపుకున్నాయి .. ..

ఎప్పుడో విన్న సంగీత పాఠం గుర్తు చేసుకున్నట్లు గా ..

అలవోక గా ఇలా ముందుకు సాగుతున్నాయి నా వేళ్ళ కదలిక తో ..

అవును .. రచన లో నా ఇష్టం ఉంది .. నా అభిరుచి ఉంది .. నా దరహాసం ఉంది ..

నా విశ్రాంతి ఉంది .. మనఃశాంతి ఉంది ..

అందుకే విరిసే పూవు ని చూసినా ... ఆ పూవు పై ముత్యం లా మురిసే చినుకుని చూసినా

కవిత పొంగుకొస్తుంది .. భావుకత తన్నుకొస్తుంది .

పరిస్థితులు , విశ్రాంతి లేని సమయం , బాధ్యతలు , బంధాలు  కట్టిపడేస్తున్నా ..

ఒక్కసారి  నా " నా రచన " లో విహరించేందుకు కాలం కొన్ని నిముషాలు కానుకిచ్చ్చింది .

ఆపకంటూ నా వేళ్ళు కీబోర్డ్ పై నాట్యాన్ని చేస్తున్నాయి ..

కానీ .. మళ్ళి  కలుద్దాం అంటూ సెలవు తీసుకుంటున్నా ..

నా బ్లాగ్ చదివే వారందరికీ కృతజఞతలు .. త్వరలోనే మళ్లి  నా రచన లో లోతులు చూద్దాం



                                                                                             మీ
                                                                                                   రాధికా ఆండ్ర











మీ అభిప్రాయం మాకు అతి విలువైనది